اصلی‌ترین تفاوت این است که در فیتنس نیازی به وزنه برداری نیست. اساسا وزنه برداری با کشیدن و هل دادن وزنه‌های سنگین مرتبط است و همین امر موجب رشد سریع عضلات و در نهایت باعث افزایش قدرت عضلانی می‌شود. طبق یک قاعده کلی وزنه برداری راه نسبتا آسانی برای بزرگ کردن عضلات است. بدن سازان معمولا وزنه زدن را آنقدر تمرین و تکرار می‌کنند که دیگر نتوانند یک بار دیگر وزنه را بلند کنند، در نتیجه در زمان بازیابی قدرت، عضلات قوی‌تر می‌شوند. بدنسازان همیشه به عنوان مردان قدرتمند با عضلات بزرگ دیده می‌شوند؛ اما هدف فیتنس فعال بودن، حفظ سلامتی و روی فرم ماندن است. فیتنس چیزی نیست جز سوزاندن کالری‌های اضافی روزانه برای حفظ تناسب اندام. بدنسازی یک راه برای زیاد کردن وزن است؛ در حالیکه فیتنس لزوما به رشد عضلات نمی‌پردازد. به طور کلی مردان علاقه‌مند به بدنسازی و بانوان علاقه‌مند به فیتنس هستند. تفاوت فیتنس با بدنسازی را می‌توان در قالب ۵ موضوع زیر مطرح کرد:

یکی دیگر از اصلی‌ترین تفاوت‌های فیتنس با بدنسازی در میزان فعالیت ورزشکار است. یک جلسه بدنسازی گاهی بیش از ۲ ساعت طول می‌کشد، اما یک جلسه فیتنس حدودا ۴۵ دقیقه طول می‌کشد. در تمرین‌های بدنسازی؛ وزنه برداری برجسته‌تر است و بدنساز‌ها اغلب تمرینات هوازی انجام نمی‌دهند، اما در فیتنس ورزش‌ های هوازی بیشتر است و خیلی کمتر وزنه می‌زنند. فیتنس یک راه عالی برای خلاص شدن از استرس بعد از یک روز سخت و پر جنب و جوش است. بدنسازی مستلزم تمرینات طولانی مدت مانند ۴ یا ۵ بار تمرین درهفته است، اما فیتنس تمرینات کمتری را با نیرو و تلاش کم انجام می‌دهند.

پروتئین نقش مهمی در بدنسازی دارد. بسیاری از بدنسازان برای افزایش توده عضلانی از نوشیدنی‌های پروتئینی و ماهی و گوشت سفید استفاده می‌کنند. فیتنس به طور کلی به معنای تناسب اندام است و به مصرف تغذیه خاص برای روی فرم ماندن نیازی نیست و افراد برحسب ساختار بدن و نوع متابولیسم از پروتئین‌ها استفاده می‌کنند. فیتنس بیشتر روی خوردن غذای سالم، سالاد، سبزیجات، میوه تمرکز دارد. کسانی که فیتنس انجام می‌دهند بیشتر به دنبال کاهش چربی هستند.

بدنسازان معمولا با وزنه زدن به دنبال شکل دادن مناسب به بدن هستند. بدنسازی مربوط به ماهیچه‌سازی در نواحی بازو، ساعد، پاها، قفسه سینه و پشت است، اما فیتنس به رشد عضلات مربوط نمی‌شود و به حفظ قدرت عضلات با انجام تمرینات ورزشی به جز وزنه برداری می‌پردازد. تناسب اندام شامل انجام فعالیت فیزیکی عمدتا از طریق کشش عضلات است، اما نه هر عضله ای. فیتنس اساسا به منظور قوی شدن ماهیچه‌های شکم و شکل گیری عضلات پا انجام می‌شود در این حالت عضلات قوی می‌شوند، اما نه خیلی برجسته مانند عضلات بدنسازان. بدنسازی به بزرگ کردن عضلات و فیتنس به حفظ شکل مطلوب بدن حالتی بین چاقی و لاغری می‌پردازد.

تفاوت فیتنس با بدنسازی را می‌توان با توجه به میزان دریافت و مصرف کالری درک کرد. فیتنس بیشتر با کاهش وزن و چربی سر و کار دارد بنابراین رژیم غذایی آن‌ها حداقل مقدار کالری را در برمی گیرد. البته این رژیم غذایی به ساختار خاص بدن هرکس و نوع متابولیسم او بستگی دارد. اما بدنساز‌ها برای تبدیل چربی به ماهیچه از مقدار کالری بیشتری استفاده می‌کنند. فقط در زمان مسابقات، بدن سازان برای لاغر به نظر رسیدن درصد زیادی از چربی و کالری را حذف می‌کنند، اما در فیتنس، افراد تمام سال را لاغر و روی فرم هستند. بدن ساز‌ها از مکمل‌های زیادی برای بالابردن قابلیت‌های عضلات استفاده می‌کنند. عادت‌های غذایی سالم در فیتنس بسیار اهمیت دارد. آن‌ها از مکمل‌های طبیعی جایگزین که تامین کنتده قدرت بدنی و حفظ سلامتی هستند استفاده می‌کنند.

با وجود اینکه هیچ قانون مکتوبی در این زمینه وجود ندارد، اصولا، بدنسازان مکمل‌های غذایی بیشتری نسبت به فیتنس‌کاران مصرف می‌کنند. این کار به افزایش ظرفیت عضلات برای سنگین‌تر کار کردن کمک می‌کند. اما در ورزش فیتنس، رعایت عادت‌های غذایی سالم ضروری است. در ورزش فیتنس بر مصرف مواد غذایی سالمی تمرکز می‌شود که قدرت و سلامت کلی بدن را افزایش می‌دهند. اما این بدان معنا نیست که ورزشکاران فیتنس از مکمل‌ها استفاده نمی‌کنند. آن‌ها در مقایسه با بدنسازان کمتر به مصرف مکمل توجه دارند.